Większość tekstów pochodzi z netu....
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Nie jestem Aniołem,o nie
Po skrzydłach ani śladu
I zamiast piór barwy śniegu
mam tylko trochę żalu
Nie wzlecę ponad ziemię
nie mam cudownych darów
I oczy nie-anielskie
nie dojrzą świata czaru
Nie jestem taka czysta
jak Anioł białopiórny
Na mym prywatnym niebie
widać kolor purpury
Lecz mimo tego że brak mi
anielskiej pięknej duszy
To w rajskich trawach,kwiatach
tez pragnę się zanurzyć...
No i wyszlo szydlo z worka...Ja jakas nienormalna jestem.Nie ide z postepem ,mam staromodne zachowanie,chociaz nie tak dawno tez mialam 20 lat.Musze chyba zweryfikowac swój stosunek do ludzi i zmieniającego sie świata.A moze nie dac sie zwariować?
Przeklętą błyskotkę Rudolfo Valentino "nabył drogą kupna" w sklepie jubilerskim w San Francisco, mimo, iż jubiler odradzał mu kupno tej-jak to określił-przeklętej biżuterii. Cóż jednak począć-młody, obiecujący aktor uparł się... miał powiedzieć: Proszę pana, pana opowieści jeszcze bardziej dodają temu maleństwu uroku, tym bardziej pragnę wejść w jego posiadanie. Proszę mi go sprzedać.
I tak przeklęty pierścień na palcu Rudolfa widzimy w kilku filmach, m.in. w jego pierwszym nieudanym filmie Młody Radża. Aktor miał go na palcu podczas kręcenia Syna szejka-był to jego ostatni film. Zmarł w 1926 roku na zapalenie otrzewnej, z pierścionkiem na palcu.
Po śmierci Valentina pierścień "przypadł w udziale" jego przyjaciółce, holywoodzkiej aktorce Poli Negri. Ta jednak zachorowała. Wyzdrowiała rok później, jednak nie odzyskała dawnej popularności.
Aktorka przekazała pierścień Russowi Colombo-uderzająco podobnemu do Rudolfa młodemu aktorowi. Nie cieszył się nim zbyt długo-zginął w wypadku z bronią palną.
Kolejnym właścicielem pierścienia został jego przyjaciel, Del Cassino-zginął w wypadku samochodowym. Pierścień przeszedł do rąk jego brata Dela, który-obawiając się o własne życie-schował pierścionek do domowego sejfu, który wkrótce potem został obrabowany-złodziej został zastrzelony podczas pościgu. Pierścionek znaleziono w kieszeni jego kurtki.
Klejnot powrócił do sejfu w domu Cassina. Pozostawał tam, dopóki nie wypożyczył go producent filmowy Edward Small, do filmu biograficznego o Rudolfie Valentino. Ofiarą padł młody aktor grający rolę Rudolfa, Jack Dunn-zmarł na rzadką chorobę krwi.
Del Cassino postanowił uwolnić świat od klątwy-zdeponował pierścień w miejscowym banku. Odtąd placówka była wielokrotnie okradana, wybuchały tam pożary, nikt jednak dotychczas nie zginął. Pierścień znajduje się tam do dziś.
źródła: paranormalium.pl
Nie bój się nocy samotnych,
Ani cienia wrogiego na ścianie.
Nie rozmawiaj już z czasem umarłym, który
Krzyczy jeszcze, choć tłumiony.
Jak brzytwa skórę przecina i krew ognista wypływa,
Tak wiele złego się czai, tak wiele złego przybywa.
Ale posłuchaj muzyki przesłodkiej,
I szeptu cieni za oknem, dotknij powietrza ze smakiem,
Przejdź po Alei Nieba cichym krokiem.
Zagraj w karty z Losem, przegrany nic nie traci,
Bo Los jak mysz jest biedny, za to my ludzie,
Mamy Serca – jesteśmy bogaci!
Przystań w Ogrodzie Nadziei,
Powąchaj jej dłoni z kwiatów,
Ona nigdy nie zwiędnie,
Jak Wiara i reszta jej dobrych rodaków.
Zatańcz boso na łące, gdzie Marzeń armia króluje,
Uważaj tylko na Przyjaźń, ona się czasem buntuje.
A gdy poczujesz, że sen już Cię nuży,
Gdy cichutkie usłyszysz pukanie,
Otwórz swe serce na Dobro, a cud nad cudy się stanie.
Bo Ciepło w Tobie zaśpiewa i jak tarcza będzie dla Ciebie,
Już Cię nic złego nie spotka, dobra magia zapłonie niebem.
Mroczne i tajemnicze dziecko Księżyca
skacze
po świecących kamieniach gwiazd
aby nie utonąć w głębokim oceanie nieba
gania
za pędzącymi w dal kometami
chcąc pociągnać je za warkocze
spogląda
prosto w ciemne oczy nocy
bezdenne i niezmiennie nieprzeniknione
rozmawia
z gadatliwym roztrzepanym wiatrem
słucha
cichego szelestu liści drzew
przegląda się
w przejrzystej tafli jeziora
tańczy
pośród rozbieganych fal
Lecz gdy zbliża się świt
przystaje
i tęsknym wzrokiem spogląda na wschód
skąd zawsze nadchodzi córka Słońca
rozjaśniona roześmiana doskonale niedostępna
Widzi ja tylko z daleka
poczym ze smutkiem w oczach odchodzi
by powrócić o zmierzchu
i wyczekiwać kolejnego świtu
Autor: Awiw
