Zła kobieta

Była so­bie kiedyś, ko­bieta zwa­na złą, uwiel­biała być kocha­na, w za­mian spra­wiała ból. Los urodą ob­darzył ją wyjątkową, na ro­zumie oszczędzając.
Opo­wieść ta przyk­ra, zaw­sze z kimś nam się ko­jarzy, nie zna­my imion, ale pa­mięta­my mi­liony ko­biecych twarzy,
cichych uwodzi­cielek, co czer­pią ra­dość z te­go, dla niego ukocha­na, przed zna­jomym, na­zywa ko­legą.
Z cza­sem los się jej odpłaci, z ra­dos­nych uśmiechów i fan­tazji, zos­tają tyl­ko zgliszcza i nadłama­ne drzaz­gi.
Gdy za­pom­niane przez wszys­tkich, z prob­le­mami się bo­rykają i do­piero wte­dy miłości praw­dzi­wej szu­kają.