Zamki z piasku...

Szorstki dotyk piasku w dłoniach przywołuje wspomnienia z dzieciństwa. Przypomina o wszystkich tych rzeczach, z których powinieneś już dawno wyrosnąć, ale które skrywasz w głębi duszy. Zabawy w piaskownicy, beztroska radość czerpana z prostych rzeczy. Mimowolnie uśmiechasz się do siebie, formując bezkształtną jeszcze górę złocistego piasku. Towarzyszy ci jedynie szum fal rozbijających się o brzeg, ledwo odczuwalny powiew wiatru oraz ciepłe promienie przyglądającego się wszystkiemu słońca. Dziwna fala melancholii i nostalgii przelewa się przez twoje ciało. Kieruje twoimi dłońmi, które delikatnie muskają powierzchnię brył piasku, nadając im coraz wyraźniejszych kształtów. Strumień ciepłych uczuć przepływa przez twoje serce i rozchodzi po całym ciele, podczas gdy z pomiędzy twoich palców wystrzeliwują spiczaste wieżyce sennego pałacu. Pną się ku niebu dumnie i beztrosko, zupełnie jak twoje dawne marzenia. Uśmiech na dobre zadomawia się na twojej twarzy, w miarę jak piaskowa budowla pokrywa się misternymi zdobieniami, tworzonymi niemal nieświadomie przez twoje dłonie. Poddajesz się uczuciom, które całkowicie przejmują kontrolę nad twoim ciałem. Obserwując, jak powstaje przepiękny piaskowy zamek, nie możesz do końca uwierzyć, że to twoje dzieło. Złociste promienie pochylającego się nad morzem słońca tańczą między strzelistymi wieżycami i odbijają się od jego murów, otaczając go niewypowiedzianą magią i osobliwym urokiem. Odstępujesz na krok, by móc w pełni podziwiać pałac, niemal żywcem wyjęty z twoich dziecięcych snów. Z oszołomienia powoli wyprowadza cię szum fal i chłodny, wieczorny powiew rześkiej morskiej bryzy.

Otrzepujesz ubranie z piasku. Odchodząc, obracasz się, aby rzucić ostatnie spojrzenie na skąpany w blasku zachodzącego słońca zamek. Ostatnie spojrzenie, zanim łakome morskie fale pożrą miniaturową fortecę. Coraz mocniejszy chłodny wiatr żegna cię, kiedy opuszczasz pochłanianą przez przypływ plażę.