Zagłada dziecinnego świata...

czas zatopił we mnie swój ząb mądrości

 ofiarując mi starość,

w postaci krwi odchodzi  młodość

a poprzez łzy tracimy radość

nie widzimy skarg ani dziecinnych barw

nie czujemy się już dziećmi

a do dorosłości jeszcze kilka marnych kroków

przystajemy i czekamy

jakbyśmy zatraceni w dziwnej otchłani

pozbawiali się marzeń

odzierani jesteśmy z ludzkich instynktów

pozostawieni nie czujemy się samotni

nic nie czujemy

a poprzez czas zapominamy

dziecięcy świat

nie pamiętamy że kiedyś ktoś

ofiarował nam skrzydła

dziś w świecie dorosłych- dziecinnej zagłady

obdarci ze skrzydeł nie potrafimy iść

oto świat dorosłych

do którego nie chciałam...

do którego trafiłam...

i w którym przyszło mi żyć...