Bo we mnie znów zamieszkał smutek... Nap­rawdę...

Bo we mnie mieszka smutek, wiesz...
czasem zasypia w kącie serca.
Myślę z nadzieją - poszedł precz.
Nie będzie więcej mi nastręczał
ponurych myśli, słonych łez,
bezsennych nocy w samotności.
A on znów w duszę sączy szept
-dziś w twoich oczach będę gościł.